A jednak... święta

Opierałam się dzielnie.
Nie dawałam sztucznie napędzanej atmosferze, ale...
Upiekłam pierniki.

Tradycja pieczenia pierników jest w mojej rodzinie od niepamiętamkiedy, bo mnie wtedy nie było, ale jak już pamiętam, Babcia Ania piekła je w dniu moich imienin (wiem Frau- imię mam zajebiste :) i wysyłała pocztą z całym pudłem orzechów i innych skarbów. Od tamtego czasu zaczęła się znakomita kooperacja siostrzano-braterska, gdyż ja byłam mała, a mój brat duży, co czyniło nas wystarczająco długim zespołem wydobywczym. Tu muszę dodać, iż Mama próbując je ratować chowała pierniki w pawlaczu :D
Potem zaczęłam myśleć o prezentach, a że w tym roku Aga (nasze 'drugie Dziecko') spędza święta z nami (gdyż ją mamusia wyrzuciła z domu i tu postawmy kropkę), mam za zadanie pokazać Jej, jak wyglądają święta, bo to, co pamięta Ona, to jakaś masakra. Zawsze uciekając od świątecznej, cuchnącej 'atmosferki' przychodziła  do nas, więc cieszę się, że w końcu nie będziemy ucieczką, tylko stabilizacją.
W międzyczasie Ted (Boshhh dzięki Ci za Faceta, który rozumie...) umył okna ponieważ kupiliśmy nowe firany i był ciekaw, jak prezentują się na oknach w salonie i kuchni, a ostatnio wyczaił firmę wypożyczającą urządzenia do prania dywanów i tapicerki i... wczoraj po powrocie do domu zastałam wyprane dywany (nie są duże, ale są) we wszystkich pomieszczeniach oraz krzesła.
W zamrażarce leżakuje 250 pierogów różnej maści i 180 uszek. Wiem, wiem. Dużo, ale Cioteczka mniej nie umie zrobić.
Ja ubrałam choinkę, zrobiłam listę zakupów i metodycznie nabywam ingrediencje.
W piątek zacznę pichcić.
Będzie pięknie.
Będzie  magicznie.
Będzie, jak zawsze, po naszemu.
Będą kolejne dobre święta.
Czego i Wam życzę, oraz nie dajcie się zwariować, jak Ted... ;)
 

Święta nadejdą niezależnie od czystości okien, firan i dywanów, choć nie mogę powiedzieć, że mi przykro, że ja mam czyste :D