Awaryjnie z dedykacją

27.10.2010r. na moim starym blogu pojawił się ten oto tekst. Dzisiaj, po trzech latach mogę powiedzieć, że ‘to działa’. Przekazuję go wszystkim, którzy go potrzebują, a najbardziej...
Ty, Marudo wiesz, że to dla Ciebie ;D
Taka muzyczka skojarzyła mi się, na temat.

Nowy sport zaczęłam uprawiać.
Sport ten jest o tyle dziwny, że chodzi w nim o to, żeby czegoś nie robić.
W jeździe na rowerze, chodzi o przyjemność jazdy.
W pływaniu, o ruch w wodzie.
We wspinaczce skałkowej o tę satysfakcję na górze.
W moim sporcie trzeba czegoś zaniechać.
To dobry sport.
Dla leniwych. 
Robisz NIC.
Chciałabym podzielić się z Tobą jego nazwą.
Ale on nie ma nazwy.
No bo można powiedzieć biking, swimming, climbing i jak tu się wyrazić...?
Niejęczajting?
Chodzi o to żeby nie jęczeć, znaczy.
Myślisz, że to łatwy sport?
A gów...  wcale nie!
Ileż to razy trzeba gryźć się w język, żeby nie wyjęczeć.
Pięść zaciskać, żeby nie myśleć jęcząco. ( nie jęczę! )
Sportem nazwałam sobie niejęczajting, gdyż sport, to zdrowie.
A niejęczenie przynosi same korzyści.
Dla głowy.

NJ- trening pierwszy

Na początek muszę zastrzec, że nie jestem fachowcem w tej materii  i piszę jedynie o swoich doświadczeniach, żeby nie było, że zbawiam świat, czy jakoś tak.
Na pierwszy trening wybieram dowolny dzień.
Nie musi być słoneczny.
Parasol nie przeszkadza
Idę przed siebie.
Umysł ludzki już tak ma, że nie zadowala się pustką. 
Kiedy idę moje myśli biegną do ostatnich wydarzeń, jakichś wspomnień,  może planów.
Myśl niepilnowana zaczyna fikać koziołki.
Przynosi obrazy, których pamiętać nie chcę.
Krąży wokół wydarzeń, które źle się kojarzą.
I... tak nakręca się kobieta , Panowie.
W głowie toczę rozmowę, zamiast milczeć...
Kłótnię prawie.
Stop!
To miał być trening.
Jeszcze raz.
Umysł ludzki nie znosi pustki. 
Nie można dopuścić, do szalonego biegu myśli.
Trudne?
A czy ja mówiłam, że będzie łatwo?
Zajmuję głowę...
Mój Gur powiedział mi kiedyś:
-W twojej głowie żrą się dwa psy, czarny i biały, jak myślisz, który wygra?
- Nie wiem- nie wiedziałam ;o)
- Ten, którego lepiej karmisz.
Karmię białego psa...
Jak ogarnąć myśli, żeby były jego pokarmem?
To już Twój problem.
Ja myślę o tym co otacza mnie dobrego.
Jak się tak dobrze rozejrzeć, jest tego sporo.
Są powody do dumy i wdzięczności.
Uśmiecham się do tych myśli.
Dziękuję za to, że jest się z czego cieszyć.
Biały pies jest syty.
Trening skończony...
Ale pamiętaj, jak zostawisz pole czarnym myślom, czarny pies podniesie łeb.
Czy ja pisałam, że to sport dla leniwych?
Kłamałam :o)
Orkę uprawiam, jak na kamienistym polu pod lasem.
Są tacy, którzy mnie pilnują ;o)
Nie jęczę.
Dziękuję.
Za uwagę też ;o)))

P.S.
Wybaczenia upraszam za przydługość, ale spakowałam tu dwie notki.
P.S.2
Ciągle jeszcze nie jestem fachowcem, ale każdy dzień zbliża mnie do celu ;D